Duniaaleejah ~~~ worlds of leejah

Ya ... Tuhan ... Lamanya aku melupakan journal ini, sudah hampir 2 tahun ... Terlalu banyak perkara yang berlaku sehingga rasanya. separuh nyawa aku telah hilang Juga dengan status yang aku sandang semula, rasanya udara di sekeliling pun tidak mampu melancarkan sesak dada ini.

Lee ...

Aku rasa seolah2 berenang di lautan yang tak bertepi, sedang kaki aku terikat oleh beban yang tak mampu terbawa oleh kudrat ku. Terasa bagaikan jatuh kedalam lumpur, yang seolahnya terus menelan aku tanpa rasa belas. Aku benar2 hilang arah dan tujuan, Kerana orang yang aku harapkan terus - terusan tidak peduli.

Oh Tuhan
Tidak kah kau merasa kasihan kepada ku, Aku ini seolah tiada arah dan tujuan hidup lagi ....Ya Tuhan.... Alangkah baik sekiranya aku menyintai mu lebih dari segala Isi Alam ini, Ya Tuhan... Alangkah indah nya hidup ini sekiranya hanya Engkau lah harapan hidup ku......

Bantu lah aku Wahai Tuhan.....

( Written by Duniaaleejah )


哦。。。上天 。。。我已经忘记了这个部落客将近两年了。。。在感觉上这里发生了太多的事情了，我发现我已经失去了一半的生命和我的所有。我感觉这里的空气，还是不可以让我的胸口的那口闷气畅消。

李
我觉得我无奈的在那无边的大海游泳，双脚被超过我能力负载的心情束綁着，觉得好像掉进了泥沼。我继续的吞忍，而不觉得需要别人的同情。我真正的失去了方向和目标，因为那个我希望能帮我的人一直不理我。

哦 上天
祢不觉得我很可怜吗，我已经没有了方向和活下去的目的了。。。 哦  上天，我会比所有的大自然生物对祢更虔诚，哦 上天 。。。多美丽的生命只有祢才能给我这样的希望。

帮我吧，上天。

( Written by Duniaaleejah )